Bernse mountainhonden hebben vele gezondheidsproblemen te wijten aan hun kleine genetische basis, en misschien ook andere onbekende oorzaken. Het gemiddelde levensduur van een Berner is vergelijkbaar kort, namelijk zes tot acht jaar, hoewel de levens expectancy in recent jaren gestegen is naar ongeveer tien jaar. Dit kan te wijten zijn aan meer verantwoorde fokkerij en respect voor genetische condities. Omdat de Berner erg populair is, hebben sommige mensen honden van mindere kwaliteit gefokt om ze aan onnoozele kopers te verkopen. Vaak worden deze honden bij een veiling gekocht en is er weinig bekend over hun gezondheidsgeschiedenis. Geef niet uw steun aan onverantwoorde fokkerijpraktijken. Het beste is om uw hond uit een asiel of rescue te halen in plaats van geld aan diegenen te geven die zonder acht op de gezondheid van de honden fokken. Dierenzorg kan kostbaar zijn omdat er gezondheidsproblemen zijn binnen de ras. Berners verliezen veel, vooral in de lente en herfst. Als u het scheren te irritant vindt, is dit misschien niet de juiste ras voor u. De Berner houdt ervan om bij familie te zijn. Ze zullen waarschijnlijk lastige gedragsproblemen ontwikkelen, zoals blaffen, graven of knagen, als hij geïsoleerd wordt van mensen en hun activiteiten. Wanneer Berners volwassen worden, zijn ze grote honden die graag een job hebben. Daarom is het wijs - en leuk - om vroege oefeningen te beginnen. Alhoewel ze erg zachtjes met kinderen omgaan, halen Berners soms onbedoeld kleine kinderen of peuterjes omver.